تاثیر اختیار معامله بر نحوه رتبه‌بندی موسسات رتبه‌بندی
این مطالعه نشان می‌دهد که افزایش حجم معاملات اختیار معامله با دقت بیشتر در رتبه‌بندی‌های اعتباری مرتبط است و می‌تواند به مباحث نظارتی درباره رتبه‌بندی‌های اعتباری کمک کند.
تحقیقات منتشرشده در نشریه Management Science توسط موسی سوباسی، استاد دانشگاه اسمیت، بررسی می‌کند که آیا مؤسسات رتبه‌بندی اعتباری (CRA) از داده‌های بازار اختیار معامله برای بهبود دقت رتبه‌بندی خود استفاده می‌کنند یا خیر. این مطالعه نشان می‌دهد که افزایش حجم معاملات اختیار معامله با دقت بیشتر در رتبه‌بندی‌های اعتباری مرتبط است و می‌تواند به مباحث نظارتی درباره رتبه‌بندی‌های اعتباری کمک کند. رتبه‌بندی اعتباری شرکت‌ها نقش مهمی در تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاران دارد. مؤسسات رتبه‌بندی اعتباری، مانند مودیز (Moody’s) و استاندارد اند پورز (S&P) توانایی شرکت‌ها در بازپرداخت بدهی‌هایشان را با استفاده از رتبه‌بندی‌ها ارزیابی می‌کنند. اما نحوه محاسبه این رتبه‌بندی‌ها توسط CRAها موضوعی است که سوباسی و همکارانش بررسی کرده‌اند، به‌ویژه اینکه آیا اطلاعات بازار اختیار معامله نقشی در این رتبه‌بندی دارند یا خیر. سوباسی و همکارانش بررسی کردند که آیا CRAها به داده‌های عمومی بازارها، به‌ویژه بازار اختیار معامله، توجه می‌کنند یا خیر. وی می‌گوید: «شرکت‌ها خود تصمیم می‌گیرند که در کدام بازار بورسNYSE یا NASDAQ فهرست شوند، اما تصمیم‌گیری درباره لیست شدن معاملات اختیار معامله آن‌ها توسط بورس اختیار معامله گرفته می‌شود. این مسئله یک شرایط مستقل ایجاد می‌کند که برای مطالعه تأثیر معاملات اختیار معامله بر رتبه‌بندی اعتباری ایده‌آل است».
به گفته سوباسی، بازار اختیار معامله اغلب زودتر از بازار سهام اطلاعات را منعکس می‌کند. وی توضیح می‌دهد: «معامله‌گران آگاه بیشتر تمایل دارند در بازار اختیار معامله فعالیت کنند، زیرا این بازار محدودیت‌های کمتری دارد و پتانسیل بازدهی بالاتری را نسبت به بازار سهام ارائه می‌دهد». وی همچنین اشاره می‌کند که این بازار به دلیل اهرم مالی (Leverage) بالاتر، می‌تواند اطلاعات مهمی را زودتر از بازار سهام منعکس کند. بر این اساس، فرضیه تحقیق این بود که CRAها می‌توانند از بازار اختیار معامله برای بهبود دقت رتبه‌بندی‌های خود استفاده کنند.
این مطالعه از معیارهای مختلفی برای سنجش دقت رتبه‌بندی‌ها استفاده کرد و نشان داد که هر چه نسبت حجم معاملات اختیار معامله به حجم معاملات سهام بالاتر باشد، دقت رتبه‌بندی‌های اعتباری نیز افزایش می‌یابد. سوباسی می‌گوید: «این یافته‌ها می‌تواند در بحث‌های نظارتی درباره چگونگی تنظیم و استانداردسازی مؤسسات رتبه‌بندی اعتباری، به‌ویژه برای کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده مفید باشد». او نتیجه می‌گیرد: «اگر CRAها از بازار اختیار معامله اطلاعات کسب می‌کنند، باید شاهد دقت بیشتر در رتبه‌بندی‌ها هنگام افزایش حجم معاملات اختیار معامله باشیم».