شیوه رتبهبندی صندوقهای سرمایهگذاری توسط SCOPE
رتبهبندی صندوقهای سرمایهگذاری شامل اندازهگیری دو شاخص مهم و کلیدی «عملکرد» و «ریسک» میباشد.
به نقل از پارس کیان، رتبهبندی صندوقهای سرمایهگذاری روشی جهت ارزیابی کیفیت مدیریت صندوق، بهبود عملکرد و به حداقل رساندن ریسک صندوق در مقایسه با گروه صندوقهای همتا است. این رویکرد از مجموعهای از معیارهای کمی و کیفی جهت رتبهبندی استفاده میکند. اساساً رتبهبندی صندوقهای سرمایهگذاری شامل اندازهگیری دو شاخص مهم و کلیدی «عملکرد» و «ریسک» میباشد. این دو شاخص خودشان شامل مجموعهای از زیرشاخصهای مختلف میباشند.
شاخص عملکرد (performance indicator) در رتبهبندی صندوقها دارای وزن 70% بوده و شامل عملکرد نسبی (relative performance)، قدرت سودآوری بلندمدت (long-term earning power) و ثبات عملکرد (stability of performance) است. همچنین شاخص ریسک با وزن 30% شامل ریسک زمانبندی (timing risk)، ریسک زیان (loss risk) و ریسک رفتاری (behavioural risk) صندوق است. همه این شاخصها بر اساس دو معیار کمی و کیفی مورد ارزیابی قرار گرفته و امتیازی بین 0 تا 100 به خودشان اختصاص میدهند. هم در ارزیابی کمی و هم در ارزیابی کیفی بین شاخصهای عملکرد و ریسک وابستگی متقابل وجود دارد. نمره همه شاخصها بر اساس وزن درنظر گرفته شده مشخص شده و با همدیگر جمع میشوند تا امتیاز نهایی صندوق به دست بیاید.
در ادامه و بر اساس امتیاز بدست آمده، صندوق مربوطه در یکی از پنج گروه A، B، C، D و E قرار میگیرد. انتظار میرود صندوقی که دارای رتبه بالاتر یعنی رتبه A یا B است در میانمدت به عملکرد پایدار و بالاتر از حد متوسط با ریسک نسبتاً پایین دست یابد.